از 3 سال تا 6 ساله هستند. بر سر راه گذاشته شده اند از تمام شهرهای منطقه گرگان و گنبد. جرمشان عقب ماندگی ذهنی و جسمی است.
امروز همه دچار سرماخوردگی بودند و بعد از صرف ناهار روی زمین خوابیدند.
وقتی به پیشنهاد و همراهی برادرم به دیدارشان رفتم تنهایی آنها و معصومیت چهره هایشان، مرا به فکر فرو برد و موجی از شرمساری وجودم را گرفت.
چگونه مادر و پدری چنین رفتار می کنند؟.
در نزدیکی خانه ما آپارتمانی است به نام فرشتگان که وقف شده و در اختیار بهزیستی است. در این مکان کودکانی معلول و بی سرپرست می شوند. فرشتگانی تنها.
بگذارید زندگی را با آنها سهیم شویم.