ناگفته هایی از دروازبان سرخ پوشان گرگان در دل نوشته های مربی سابق

 طاهره آلوستانی بانوی روستایی پر نشاط در  مزرعه باقلا دهکده میر محله

 گل اگر خشک شود، ساقه اش می ماند               

 دوست اگر دور شود، خاطرش می ماند

طاهره جان،

یاد تو حس قشنگی است که در دل دارم

چه تو باشی چه نباشی، نگهش می دارم

فاطمه طاهری مربی سابق به همراه مرضیه مقدس زاده کمک مربی سابق

طاهره در لباس ورزش

 به عنوان مربی فوتسال، شاگردان بسیاری در طی این سال ها داشتم با فرهنگ های مختلف و روحیات مختلف از شهرها و روستاهای استان گلستان. اما می خواهم از میان این همه دوست از کسی بگویم که کسی دیگر بود. از دوستی و رفاقت زیاد می دانست و بسیار وفادار  بود. مهربانیش هم حدی نداشت.

با سختی های زیاد و مشکلات خانوادگی خاص حاکم در میان خانواده های روستایی از »میرمحله«،  دهکده ای که در شرق گرگان واقع شده است به شهر می آمد برای آنکه ورزش کند و ورزشکار باشد در رشته ای چون فوتبال و فوتسال.

دختری بسیار ساده و بی آلایش و بازیکنی مصمم که با تلاش و پشتکار خودش از صفر شروع کرد و پله های ترقی را پشت سر گذاشت.

روی سخنم طاهره آلوستانی است دختری که با وجود مشکلات، رنج بیماری را هم به جان خرید و نگذاشت هیچ چیزی مانع برای کسب روحیه و اشتیاقش بشود.  تلاش و کوشش و عشقش به فوتسال و دروازه بانی کم نظیر بود اما ابتدا بازیکن بود ( حدود 10 سال پیش) و بازی را بسیار دوست داشت. بعد از همکاری با هم که توانستیم خانواده اش را راضی به فعالیت در تمرینات فوتسال نماییم، متوجه شدم که  بیماری رنج آورش جدی است. او را راضی کردم تا به دکتر مراجعه کند.

 او را به دکتر بردم  اما طبیبش  اجازه ادامه فعالیت ورزشی را از او سلب کرد و  او بسیار ناراحت شد اما حاضر به پذیرفتن نظر پزشک معالجش نشد.

از دکتر اجازه خواستم که اگر فعالیت کمتر باشد می تواند در پست دروازه بانی به ورزش کردن ادامه دهد که بعد از اجازه دکتر، او را راضی به ادامه معالجه ساختم.

پست دروازه بانی را به او پیشنهاد دادم و او شروع کرد به تمرین کردن  و با تلاش و همت خودش توانست پله های ترقی را طی کند و دروازه بان سوپر لیگشود و در پایان نیزمربیدروازه بان ها را به عهده گرفت.

او از هر کمکی دریغ نمی کرد . هر جا موثر بود کمک می کرد. برایش فرقی نمی کرد در چه تیمی، فقط و فقط هدفش کمک بود.

حدود 10 سال  از آشنایی من با طاهره می گذرد. او یکی از شاگردان بسیار با اخلاق و مهربان من بود. سفرها و مسابقات بسیاری را با هم رفته بودیم.

اعتقاد دارم یک ورزشکار واقعی کسی است که اول انسانیت و وفا و قدردانی و معرفت را بشناسد بعد تکنیک و تاکتیک داشته باشد که این طور ورزشکاران واقعی کم هستند. ورزشکار واقعی، با طی کردن پله های ترقی، دچار غرور و تکبر نمی شود و انسانیت و معرفت خود را زیر پا نمی گذارد. و طاهرهچنین بود. حتی الان که چند سالی است در فوتبال کار می کرد و دیگر من مربی اش نبودم همیشه تماس می گرفت و جویای حالم می شد و یک هفته قبل از فوتشتماس گرفت که دلش تنگ شده و می خواهد مرا ببیند و اگر من اجازه بدهم بیاید و تجربیاتش را به دروازبانان تیم من بدهد و با آنها کار کند تا به قول خودش ذره ایی جبران زحمات من را در سال ها پیش کرده باشد.

این ورزشکار قدرشناس، بسیار ستودنی و محترم است و باشد که الگو و اسویی  شود برای سایر ورزشکارانی که شاید خیلی چیزها را به فراموش می سپارند.

نمی توانم نگویم که در کل این سال ها و مسابقات زیادی که داشتیم هیچگاه مشکلی برای من مربی پیش نیاورد و همیشه هدفش نتایج تیم بود و حتی یکبار لب به اعتراض و شکایت باز نکرد.

گاه می اندیشم، چندان هم مهم نیست اگر هیچ از این دنیا نداشته باشم، همین مرا بس که دوستانی چون طاهرهدر زندگیم  بودند و هستند و خاطراتی از او  که زلال تر از باران است...

 این دل نوشته را فقط برای آن خواستم منتشر شود که طاهره عزیز بهتر معرفی شود و  در ارائه نظرهای خود دچار اشتباه نشوند.

نکته:این مطلب توسط فاطمه طاهری حصاری، مدیرعامل محترم تیم فوتسال بانوان ماندگار وفا گرگان و مربی سابق تیم فوتسال سرخ پوشان گرگان تهیه شده که برای انتشار در اختیار وبلاگ آوا و آوات گذاشته شد.

توضیح:مرحومه طاهره آلوستانی، دروازبان فوتسال تیم سرخ پوشان گرگان در ۲۴ دی ماه ۹۱ به دلیل سکته قلبی در گذشت. روح این عزیز قرین رحمت باشد.