امروز در مراسم سومین روز درگذشت استاد محمد رضا لطفی شرکت کردم. یکی از متن های بسیار زیبای که در باره ویژگی های این گنجینه موسیقی ایران نوشته شده بود به قلم دکتر سید هاشم موسوی پزشک ارزشمند گرگانی بود. آن را بسیار با معنا و با محتوی دانستم. برای استفاده همه شهروندان نکته بین و دقیق در وبلاگم قرار می دهم.
متن به شرح زیر است:
گویا همین دیروز بود
که در کلاس اول مدرسه ثبت نام کردیم
کودکی بود و ... دنیا هیچ
دبیرستان شد و ایرانشهر
باز هم همکلاس
از کلاس 9 محمدرضا دیگر آن جوان درس و کتاب دیروز نبود
حواسش جای دیگری بود، دلش
سزکشی می کرد و مدیر و معلم بر نمی تافت
او بود و تارش
دوستی هایش هم شکا دیگر می گرفت
بادوام، باصف و صمیمیتی بیشتر
56 شد و آغاز انقلاب
باز هم، همدرسه ای شده بودیم
اما در کلاس هایی جدا
لطفی هم سرش، هوای انقلاب داشت
عزم مردم کرد و تارش فریاد زحمتکشان شد
صلح و عدالت و آزادی
شیون سوختگان عصر
نوایش شور حرکت بود و وحدت
حیف که نشد
او مرد نان نبود که خود را بفروشد و هرش
هر چند سهمش ندادند
اما او سهمش به انقلاب داد و بیشتر
اگر وطن برایش تنگ بود و تنگ اما او آغوشش گشاده
و هر چند جهان وطنش بود و میدانش
اما او بلبل این باغ بود و این خاک
می خواست آنچه دارد در همین منزل بکارد و برود
همین هم شد
با همه محدویت ها و تنگ نظری ها
به آموشکده هایش پرداخت
تا بانی هنر آیندگان باشد
او اسانی بود به هیبت انسان های بزرگ
با همه افت و خیزها
از آنها که جهانی ساختند و رفنند
سر بلند و ماندگار
لطفی آزاد شد ... آزاد
نکته:
در مراسم درگذشت سمین روز استاد لطفی همچنین از بانوی ارزشمند فاطمه کبیر مدیرعامل انجمن خیریه بانوان گرگان باخبر شدم که بانوی جوانی اعلام آمادگی کرده است که مجسمه استاد لطفی را برای مراسم چهلم او آماده سازد.
براستی که به وجود ارزشمند گنجینه و محافط موسیقی ایران، استاد محمد رضا لطفی، گرگان در دنیا با اعتبار و سربلند شد... روح بلندش شاد.